Zaman kadranı dövüyor,
kadran, dakikaları.
Sonra saniyeleri bir de
Salise’yi…
“Bıraksana! En iyi
ilaçtır” diyorlar.
Bıraktım; zamana değil,
zamanı terk ettim.
Yokun havanında dövüldü
beden
Kendi boşluğumla
yoğuruyorum ruhu
Bildim! Çare olmadı
saatlerin efendisi
Bir çareye tutuklu yürek,
Kelepçem uzakların örsüyle
perçinli.
Uzandığın elinle dokunsan
bu yüreğe hissetmez,
Sağır, dilsiz, aslı hissiz
Yansımamı izlerim aynada,
Sadece düşenler mi ağlar
kendi yalnızlığına.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder