Elbisesinin rengi zorla seçilecek
derece bir ışık, lambalar sırayla patlıyor, onu görmeye canlı cansız kalp
dayanmıyor. Yeşil etekleri oynadıkça sanki rüzgarda çınar yaprakları dans
ediyor, topukları yolu şereflendiriyor, en sert taşlar bile ona yastık oluyor,
hafif salıntısı uçmaya meylediyor gibi, saçının karası geceyi kıskandırıyor,
gülüşü gecenin kutup yıldızı.
Adı ne ola acep diyorum içimden.
Tahmin etmek imkansız. Bütün kadın adları ona aitçesine dişi ve hiç bir adın
manası onu karşılayamaz gibi güzel.
Onu böyle izlediğimin farkında
değil gibi ama biliyor. Gönlümü söküp elinde tutabileceğini biliyor ama yürüyor
sadece.
Geçip gidiyor önümden. Ben
eski ben değilim artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder