Mutluluğumu çizsem gökyüzüne,
Biliyor musun?
Yine seni çizerdim…
Önce gözlerinden başlar,
Yıldızları toplardım gözbebeğine…
Kirpiklerin değerdi,
Gökkuşağının tüm renklerine…
Orada,
Kendimi unuttuğum yerde,
Dağıtırdım tüm senli düşlerimi
Kalemden kalbine…
Sonra gülüşünü çizerdim.
“Anne!” dediğinde,
Yanağına düşen o gamze,
Gamzeme değerdi.
Söyle!
Nasıl çizebilir insan,
Kendinden bir parçayı…
Ancak,
Kim olduğumu hatırlardım,
Bu sımsıcak kelimede…
Bal böceğim!
Kalbimin üstünde geziyorsun…
Unuttum,
Bağışla!
Senin için bir çiçek olduğumu…
Gökyüzüme yine resmini çizdim…
Saçlarının kokusu sinmiş kalemime.
Bugün de seni kalb’ettim.
Bal böceğim!...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder