Gitti bir ezginin kuyruğuna takılıp zaman
çok değil üç dört parmak kadar ilerlemişti
gecenin on ikisinden bu yana akrep
Gönlümde berâtına izin verdiğim
bir tutku
sürükler beni uzaktan uzağa
öteden beriye gelmenin çaresizliği
düşüncesizliğimin yılgın, mukavemetsiz duvarlarına
vururken bulurum kendimi
gece yarısı parklarda
Gönlümün hasretini çektiği bir duygu
ruhumu yakıp kavururken
sensizlikle başım belada
Kalemim yazmaya cesaret edemez
yaşadığım vurgunları..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder