“Ey azizan!
İnsan ki bazen aslî vazifesi olan dost
sohbetlerinden, fikrî meselelerin teati edildiği meclislerden âri kalır. Fakir
de şu sıralar pek ağır maişet mesaisi dolayısıyla yetişemediği fikir ve gönül
dükkânındaki sohbet ve fikir teatilerinden geri kaldığı oluyor. Teşrik-i mesai
eylediğim halkım şahittir ki zaman fırsatı tanımayan ağır mesai eylemek icap
eden işyerindeki vaziyetim, din gibi sevip inandığım fikir ve irfan
sohbetlerine her daim iştirak etmeye mâni teşkil etmektedir. Bendeniz bundan
târif edilmez bir dozda mutazarrırım. Ne yapalım; bir dostun ifadesiyle rıza
makamı vardır, râzıyız…
Hâl böyleyken, bir kısım kadîm dostlar tarafından
aleyh salvolarına tutuluyorum. Aleyhimize atan atana. Güya AVM işletiyor, çok
para kazanmak için gecenin ikinci yarılarına kadar müşteri bekliyor,
dolayısıyla dostların fikir ve gönül tâlimine katılamıyormuşum.
Dükkânın en fikirlisi İsmail Göktürk ve H. Ahmet
Eralp dostlarımız fakir hakkında mükâlemede bulunmuşlar. İsmail Göktürk’e göre
devrimci meşrebimden (bu sıfat İslâmî mânadadır) vazgeçmişim, kocamışım,
seferlere katılamıyormuşum. Bununla kalmamış, seferlere katılmakta geç
kaldığımı, hattâ imtina ettiğimi, dahası yaşlandığımı ima etmiş ve H. Ahmet
Eralp dostum da (hocası olmasına rağmen) onu tekzip etmeden fakiri savunup
umudunu kesmemiş. İki dostun da canları sağ olsun. Ne dedilerse başımın üstünde
yeri var.
Dahası var; edebî hayatımda ilk göz ağrım olan
şair ve hikâyeci Hasan Ejderha dostumuz da
‘Ahmet Çavuş'ta iyisi var...’ başlığıyla aleyhimizde yazıp zarf atmış.
Türk fikir hayatından çekilebileceğimi, ehl-i ticaret olmaya doğru kayıp
gittiğimi, özgeçmişime ‘avm işletmecisi ve esnaf odaları birliği üyesi”
yazılacağını ima etmiş.
Atılan bu aleyhlerin zerresi fakirle uyuşur mu?
Fakir ne işletmecidir, ne de çalıştığı yerde Nasranilerin âdeti olan yılbaşı
hindileri satılır. Orası gecenin tamamında gariban hastaların ihtiyacını
yanıbaşında ucuza bulabileceği bir avm’dir ki, ahî anlayışıyla hizmet verir.
Fakirin maişet yeri işte bu ağır şartlarda halkına hizmet eden bir
mekândır. Aşağıdaki aleyhi elinizi
vicdanınıza koyup okuyun:
“İsmail
Göktürk: Ne yapak karar verin. Ölen ölür kalan sağlar bizimdir mi diyelim?
Ahmet Eralp: Başka çâre yok gibi hocam, Dostun Davetine Zaman Olmaz
demekten yeğdir.
İsmail Göktürk: Seferim var Gürcistan'a / Benim ile göçen gelsin / İnmesin namert meydana / Candan serden geçen gelsin.
Ahmet Eralp: Ahmet Abisiz sefer mi olur? / Hüzünsüz göçe hazırlık mı olur? / Canımız sefere serimiz göçe feda olur.
İsmail Göktürk: Hani koç Köroğlu hani? / Dost ile düşmanı tanı / Kılıcından akan kanı / Şerbet edip içen gelsin / Aha bunu da Ahmet beye iletesin /
Ahmet Eralp: Tamam hocam.
İsmail Göktürk: Bir gün kocayınca ben devrimciyim diyenlere sesleniriz / Karlı dağların ardından / Yel olup estiğin var mı? / Tek başına bu çöllerde / Ordular bastığın var mı / Kargıyı ucundan salla / Düşman deme eyvallah Her taraftan üç beş kelle / Terkiden astığın var mı / Köroğlu söyle şanından / Kuş uçurmaz divanından / Avuçla düşman kanından / Doldurup içtiğin var mı?
-Ahmet abi koca bey gibi seslenebilir mi sence bize:
Aldı Koca Bey:
Senin o tektirin bize abestir / Bu yiğitlik sana kimden mirastır / Eğer ki kulluğan verirsen destur / İnan üçten beşten senden / Geride kalan değilem oğul oğul / Kavga görmeyince açılmaz aynım / Benimle beraber Mustafa kaynım / Eğer ki kavgada kızarsa beynim / İnan üçten beşten senden / Geride kalan değilem oğul oğul / Koca Bey'em çok diyarlar gezmişem / Nice nice alayları bozmuşam / Bin kelleyi bir cidaya dizmişem / İnan üçten beşten senden / Geride kalan değilem oğul oğul.
Ahmet Eralp: Gönül seslenir demek ister amma.
İsmail Göktürk: Böyle işte. Aslında sonunda diyeceğimuz şudur:
-Acep şu yerde var mı ola / Şöyle garip bencileyin / Bağrı başlı, gözü yaşlı / Şöyle garip bencileyin / Gezdim Rum ile Şam'ı / Yukarı elleri kamu / Çok istedim, bulamadım / Şöyle garip bencileyin / Bendeler garip olmasın /
Firkat oduna yanmasın / Hocam kimseler olmasın / Şöyle garip bencileyin /
Bir garip ölmüş diyeler / üç günden sonra duyalar / Soğuk su ile yuyalar
Şöyle garip bencileyin / Söyler dilim ağlar gözüm / Gariplere göyner özüm
Meğer ki gökte yıldızım / Ola garip bencileyin / Nice bu dert ile yanam / Ecel ere bir gün ölem / Meğer ki sinimde bulam / Şöyle garip bencileyin / Emrem Yunus biçare / Bulunmaz derdine çare / Var imdi gez şardan şare / İste garip bencileyin / Meğer ki sînimde bulam / şöyle garip bencileyin.
Ahmet Eralp: Gençliğimi, enerjimi, sıhhatimi ve delikanımı Ahmet abiye
verebileydim de şu mübarek nidalarınızı karşılıksız bırakmaya inşallah.”
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder