ÇOCUKLUĞUMDAN KALAN / Hasan EJDERHA



Ellerimle yokladım çocukluğumu ceplerimde
Yoktu misketler, taş gülleler ve devemeler
Ne de üçgen vücutlu yiğitleri teksas, tommiks’in
Dedem “yiğit olacak bu çocuk” derdi
Benimse pazılarım kendiliğinden gerilirdi
Hayalimdeki üçgen vücutlu bir devi
Geçip aynanın karşısına arardım
Yiğitliğin yürekle olacağını bilmeden
Olmayan devin saçlarını tarardım.

Sonra kavradım olacakları
Ve dahi olmayacakları
Ne çok olmayacak vardı
Öyle anlar yaşadım ki
Yiğitliğim yüreğim kadardı
Artık yüreğime yeri dardı.

Çığlığımın sükûtu kapladı dünyayı
Sonra sükûtumun çığlığı titretti her yanı
Anlayanı olmayan masallara yürüdüm
“Nedir ki benim hükmüm” diye bir şiire durdum
Belki sadece orada hürdüm lakin
Sükûtum hürriyetimi içti yudum yudum
Atımı dehleyip, tam naralar atacakken
Çığlığımın kollarına serilip uyudum.

Uyandığımda bütün atlılar gitmişti
Ve cümle iyi adamlar yoklardı artık
Karanlığa bakınca korktuğum yaratık
Birer birer silindi dünyamdan
Çocukluğumdan ve hayallerimden bana kalan
Ne başlıyordu şimdi? Hayatımda ne bitti?
İlkin şiirde mahlasım terk etti beni
Şiirlerimi adımla yan yana beleyip gitti

Ellerimle yokladım çocukluğumu ceplerimde
Yoktu misketler, taş gülleler ve devemeler
Ne de üçgen vücutlu yiğitleri teksas, tommiks’in
Sorma zamanıydı kendime: “Sen kimsin?”




Hiç yorum yok:

Yorum Gönder