gözlerin
çıkınca bir anda karşıma
içimi parçaladı
kavramlar arası bir düş değil bu
burada anlam yok hâl yok
sen ben o yok
içi sert dışı yumuşak bir meyvenin
kabuğunda ilk bahar
ve ilk baharlar adamın içine oturur hep
ilk nefes
ciğerime dolan bakışların
gördüğün sensin
sesin özgürlük
var oluşun iksiri kalbin
bu sefer gözlerinde çarpıyordu
aradığın bendim gözümde bildim
bu ben değil sendin görmedin bir gün bir daha bak
ve var oluşlar hızlıdan yavaşa ağır otlaklar
içini söker adamın dayanmalıyım
tanrısal bir eylem açıp kapayıncaya kadar gözlerimizi
yok bu bir anda neler olduğuna yetmez
öyle bakma
içim parçalanıyor
bu çok hoş
kaç buğday başağını çağırır
bu kaç ömre sığar baktığın
bir ömür daha armağan ediyorum sana
her ziyade olurken bin daha
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder