KARLI DAĞDA SOLAN GÜL / Enver ÇAPAR


Muhsin Yazıcıoğlu için







Yirmi beş mart iki bin dokuzdu,
Bir gül düştü karlı dağlara.
Sarsıldı bütün dağlar, kalktılar kıyama
Alıp bastılar bağırlarına,
Hilal kaşlı alp yürekli yiğidimizi.
Tanıdılar onu kartal bakışlarından,
Bozkurtların ağlayışından.
Beyaz örtülerine sardılar incitmeden.

İçin için yanmaya başladı bağrımız.
Her yer bembeyazken
Bu kara habere inanamadık.
Kar koydukça yüreğimize
Kül savruldu içinden

Artık dağlara her kar yağdığında,
Başımıza dolayıp dumanı,
Bayrağa her bakışımızda,
Sesin dalgalanır durur içimizde.

Ne çok sevenin varmış, birbirinden habersiz.
Demek seven insanlar birmiş,
Şeksiz şüphesiz.
Kar taneleri şahit;
Adın insanın yalın hali,
Yüzün Türk’ ün tanımıydı.

Sevdası vatan olan şehidim;
Yarım kalan hikâyen ,
Bütün oldu tek yürekte.



Hiç yorum yok:

Yorum Gönder