Muhsin
Yazıcıoğlu için
Yirmi beş mart iki bin dokuzdu,
Bir gül düştü karlı
dağlara.
Sarsıldı bütün dağlar,
kalktılar kıyama
Alıp bastılar bağırlarına,
Hilal kaşlı alp yürekli
yiğidimizi.
Tanıdılar onu kartal bakışlarından,
Bozkurtların ağlayışından.
Beyaz örtülerine sardılar
incitmeden.
İçin için yanmaya başladı
bağrımız.
Her yer bembeyazken
Bu kara habere inanamadık.
Kar koydukça yüreğimize
Kül savruldu içinden
Artık dağlara her kar
yağdığında,
Başımıza dolayıp dumanı,
Bayrağa her bakışımızda,
Sesin dalgalanır durur
içimizde.
Ne çok sevenin varmış,
birbirinden habersiz.
Demek seven insanlar
birmiş,
Şeksiz şüphesiz.
Kar taneleri şahit;
Adın insanın yalın hali,
Yüzün Türk’ ün tanımıydı.
Sevdası vatan olan
şehidim;
Yarım kalan hikâyen ,
Bütün oldu tek yürekte.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder