O gözlerindeki muziplik,
Bakışların arasına sinmiş yalnızlığının
Vaveylasını kimse göremiyordu,
Bilemiyordu…
Herkes bencil ve korkak kalıyordu,
Ve söyleyemiyordu,
En çok da hayatta seni bu yordu…
Bense o gözlerindeki keşmekeş muzipliği bekliyordum,
Yalnızlığının vaveylasını kelimelere sığdırmaya
çalışıyordum.
Belki de seni,
Bütün vaktimi,
Ömrümü alman için uzağıma yazıyordum,
Ve sana yetişmek için hızla koşuyordum.
Belki de trajik kaderimi yaşıyordum,
Şimdi oturmuştur yanı başına yalnızlığın,
Ben göremiyordum.
Sen kendi yalnızlığını ararken,
Ben bizim hayatımızı yaşıyordum.
Ve kaçtığın,
Yalnızlığın esiri oldun.
Ve hiç gelmeyeceğini bildiğim seni bekliyordum.
Ve o gözlerindeki muziplik,
Bir sır gibi ömrümü sarıyordu,
Çözemiyordum.
09.01.2007
Ahmet bey eserlerinizde çok güzel detaylar saklı ve oldukça güzel bir iş çıkartıyorsunuz sizi canı gönülden tebrik eder bu tür eserleri daha sık görmek isteriz başarılar.
YanıtlaSilTesekkur ederim, sagolun.
YanıtlaSilMaşallah güzel bir paylaşım olmuş
YanıtlaSilCok tesekkur ederim :)
SilÇok güzel emeğine sağlık .
YanıtlaSilTesekkur ederim, sagolasin :)
SilCok tesekkur ederim :)
YanıtlaSil