bu başlığı ilk büyük harfle yazılan şiir
bu aslında şiir değil paradoks
öyle uzun uzun bekleyip soba başlarında
el ayak ısıtmalar
cehalet
yardımseverlik palavrası
al önünü
cürretkârlar açıkta yok bu gece
sen gelince soldu renkler
ince bir görünmezliğin
ince bir tezâhürü rüyâda
gündüz
ayakkabı numaraları anne ayakkabıları
bağrıma bastığın
benim ayaklarım
bağrım
senin ikiye yardığın acımadan
ağlamadan olmaz
hadi ağlayalım böyle bu yol
aşk
insanlığa armağandır
sana bana düşmez bu kırılgan secde
yetmiyorsa yüreğimiz ben gene gelirim
bu yüzden müsveddesiz yüzümüze yansıyan
maskeli balo şımarıklığının değil de
salih kulların aydınlığı bunu bilmelisin
bu baş ve omuzlarımızın karşılıksız ayrı
durması
oysa yangın yeni başladı
tango
keşmekeş danslar
cızırtılı bir gırtlağın hüzün denemeleri
toprak
çatı katı begonyalarına kaldı
begonyalar buhar kamyonlarının çarmıhı
elleme cümle cesareti olanlar kırsın cam yansımalarını
sabaha çıkan çeksin tramvaylarını ülkenin
biz sarı turuncuları koparalım
eller omuzda ufka çakalım aydınlığımızı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder