YOL RESMİ / Hasan EJDERHA

Yoldayım

Etrafımı çevrelemiş

Dağlar eşlik etmekte

Bir de çiçekler

Sapan taşı gibi bakışlarla

İzlemekteyim önümdeki ovayı 

Ki rengarenk bir huzur

Kaplamakta havayı

Davayı sırtlanmış gibi eğilmiş kayalar

Rüzgarla cebelleşmekte yer yer

Bulutlar ise dağlardan daha uzakta

Yanı başımdan akan nehir

Abdest zamanını fısıldamakta

Panoramik hatalar yaparsam

Gündüz gözüne hem de

Hasan Keklikci düşünsün

Düzeltemesin isterse

Strese iyi gelen sövgüler

Heybemde

Tehdide

Aldırmazsa bilsin ki

Hangi telakki

Uyarsa duruma

Çeşit çeşit hamlelerle

Hazırım hücuma

Buradan ötesi dikenlidir yolun

Düşünmek bana mı kalmış

Hem de yorumlamak ha!

Akif Şen gibi bir deha

Aha şurada

Yokmuş kisvesine bürünen

Varlığı

Herkese aşikâr

Kâr ve zarar

Neyime benim

Varılan yer kadar

Önemliymiş ya

Yola çıkma niyetim

Ah bu dostlara dair

Bildiklerimi bir döksem

Daha ileri gidersem

Kızar mı Ahmet abi

Harbi delikanlılar

Dizilmiş karşısına

O, şimdi meşgul

Aykırı üstat gibi bir bülbül

İsmail hoca gibi

Bir gül

Kokusu sinmiş cümlesine yiğitlerin

Hünerin yasası

Yazılmakta

Gün be gün

Karanlıkta yanan

Mumun çığlığı kadar

Bir nara ile duyursam bulutlara sesimi

Nefesimi rüzgâra katıp

Günalan atlılarla

Dualar yollasam hocamlar katına

Zatına mahsus duruşu Raşit’in

Ya da asaletini Mehmet Yaşar’ın

Derviş Ferhat ile harmanlayıp

Hacahmet ve Oflu Süleyman kabında

Fazlı ile göndersem

Kabul görür mü duam

Oysa rüyam

Süslemişti yağmuru

Baharı getirecekti cemre bakışlı

Çocukları Ökkeşlerin alplerin

Murat yalnızlığında bir at

Bizim İstanbullu gençlerin

Kırım hanedanına yolculuk hazırlığı gibi talimde şimdi

Hangi ikindi

Kırar kilidi

Bilinmez

İl kez varlığı hüznolan turnalara karıştı aklım

Emmi inan ki varlığım fıtratımla bir durur

Meclisler kurulur

Cümle âlemde

Nefsim kudurur

Nerden geldiğini bilmediğim neferler

İçimde kılıç vurur

Alınan her baş ile birlikte

İçimin tabiatı dirilir

Güller

Ve başaklar

Derilir

Yağmura ulaşmak için

Dik duruşu gerekli belki de Savaş Hocamın

Uşşak bir makam ısmarlasa uzaklara

Gelse kurulsa bir ud ve tambur

Yol alsa çargâh makamına doğru sonra rast, bayati ve hüseynî

Mahur bir taksimde ah o sesi tamburun

İnsanın içini oyar

Mızrabı kehribar

Arkasından bir hüzün

Sonra gene hüzün

Bir daha hüzün

Gündüzün kirinden

Temizleyecek kadar bir hüzün…

İşte emmi

Yolculuğum

Bağlama ile dem tutulan

Şiiri kadar zarif

Yasin mortaş’ın ve

Enver hocanın

Mithat’ın nutuk atması

Kadar sessiz

Halilcik Duran’ın

Çocukluğu kadar kimsesiz

Kalabalıklar içinde yalnız

Adımlarımdan iz

Kalmamacasına

Hatta uçarcasına

Bir yolculuk benimkisi